Συντηρητική κατάσχεση πλοίου που φέρει την σημαία κράτους συμβαλλόμενου στη Διεθνή Σύμβαση των Βρυξελλών της 10.05.1952 εντός της δικαιοδοσίας άλλου συμβαλλόμενου κράτους. Μη θεμελίωση διεθνούς δικαιοδοσίας των ελληνικών πολιτικών δικαστηρίων βάσει της ειδικής δωσιδικίας του τόπου εκτέλεσης των ασφαλιστικών μέτρων λόγω του ότι το πλοίο δεν ναυλοχεί στην ελληνική επικράτεια.

Πρόκειται για απόφαση που αφορά αλλοδαπό πλοίο. Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση του άρθρου 709 ΚΠολΔ με την αιτιολογία ότι δεν στοιχειοθετήθηκε κανένα κριτήριο κατάφασης της διεθνούς δικαιοδοσίας του γιατί ειδικότερα πιθανολογήθηκε ότι το πλοίο ταξίδευε κατά το χρονικό σημείο της συζήτησης εκτός των εγχώριων υδάτων, δεδομένο, που απαγορεύει, κατά το Διακστήριο, την κατάφαση της δικαιοδοσίας του. Η θέση του Δικαστηρίου δεν συνάδει ωστόσο με την κρατούσα άποψη: τα ελληνικά διακστήρια είναι αρμόδια να διατάξουν συντηρητική κατάσχεση πλοίου ακόμα κι αν αυτό δεν βρίσκεται κατά τον χρόνο συζήτησης ή και υποβολής της αίτησης σε ελληνικό λιμάνι ή ύδατα, αρκεί να υφίσταται κάποιο νόμιμο συνδετικό στοιχείο με την Ελλάδα. Επίσης, καθώς το άρθρο 683 παρ. 4 ΚΠολΔ δεν μπορεί να επιστρατευτεί στην συγκεκριμένη περίπτωση, τ'ίθεται επιπρόσθετα ζήτημα τοπικής αρμοδιότητας. Στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε να θεμελιωθεί συνδετικός κρίκος με την Ελλάδα αν λ.χ. πιθανολογούταν η πραγματική εγκατάσταση της καθής παναμέζικης εταιρίας στην Ελλάδα (π.χ. Θεσσαλονίκη ή Πειραιά), γεγονότα που το Δικαστήριο παρέλειψε να εξετάσει.

ΕπισκΕΔ Δ/2014, σελ. 826 επ. με σχόλια Απόστολου Ανθιμου - δικηγόρος Νένια Αδαμίδου.