Η απόφαση ΠΠρΘεσ 2162/2021 διευκρινίζει με αρκετή σαφήνεια και λεπτομέρεια τις προϋποθέσεις για την συντέλεση επίδοσης στην αλλοδαπή δυνάμει των διατάξεων του Κανονισμού 1393/2007:

(Τακτική Διαδικασία-Επίδοση στην αλλοδαπή)

Όταν ο εναγόμενος κατοικεί στο εξωτερικό η επίδοση της αγωγής στην τακτική διαδικασία θα πρέπει, σύμφωνα με το άρθρ. 215 παρ. 2 ΚΠολΔ, να γίνει σε εξήντα ημέρες από την κατάθεσή της· για αλλοδαπούς διαδίκους που κατοικούν σε κράτος μέλος της Ε.Ε. εφαρμογή έχει ο Κανονισμός 1393/2007· δυνάμει των παρ. 1 και 2 του άρθρ. 9 του Κανονισμού 1393/2007 η επίδοση της αγωγής ολοκληρώνεται για τον μεν ημεδαπό ενάγοντα με την επίδοση αυτής στον εισαγγελέα (βλ. και άρθρ. 134 ΚΠολΔ), ενώ για τον αλλοδαπό εναγόμενο όταν συντελεστεί η πραγματική σε αυτόν επίδοση με βάση το δίκαιο του κράτους μέλους της κατοικίας του· και μετά τη θέση σε ισχύ του άρθρ. 215 παρ. 2 ΚΠολΔ, έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε από το ν. 4335/2015, εάν δεν αποδεικνύεται ο χρόνος συντελέσεως της πραγματικής επιδόσεως στην αλλοδαπή δεν θεωρείται η αγωγή μη ασκηθείσα, αλλά απλά κηρύσσεται το απαράδεκτο της συζητήσεως της, εφόσον δεν παρίστανται κανονικά οι διάδικοι· εάν, όμως, ο εναγόμενος παρίσταται κανονικά, αμύνεται επί της ουσίας της υποθέσεως και δεν παραπονιέται ότι οι όποιες παρατυπίες ως προς την πραγματική επίδοση της αγωγής του προξένησαν δικονομική βλάβη τότε το ημεδαπό δικαστήριο μπορεί να προχωρήσει σε κατ’ αντιμωλία εκδίκαση της ουσίας της υποθέσεως.